patronimik (grč.), ime izvedeno od očeva imena, najčešće uz neki sufiks. U potpunom imenu eur. tipa najčešće stoji između rođenog imena i prezimena. U hebr. imenima p. se sastoji od izraza ben (nečiji sin) i očeva rođenog imena. U malajskim imenima p. se sastoji od izraza bin (nečiji sin) ili binte (nečija kći) ili kratice B. ili b. i očeva rođenog imena. U imenima sirijskog podrijetla p. može početi izrazom bar. U imenima pripadnika arap. zemalja p. (nasab) sastoji se od očeva, a katkad i djedova imena ispred kojega stoji izraz ibn. Kod starih perz. imena p. počinje izrazima pesar ili pûr (nečiji sin) ili dokhtar (nečija kći). U Indiji se od sred. XIX. st. p. ili neka druga riječ (ime mjesta iz kojeg potječe, ime obitelji i sl.) upotrebljava kao prezime u eur. smislu.