druidi (keltski deru: hrast), svećenički stalež u Kelta u Galiji i Britaniji. Ne zna se mnogo o njihovu učenju. Spominju ih grčki pisci (Diogen, Laertije, Cezar, Plinije, Diodor Sicilski i Tacit). Kod velških pisaca i u irskom folkloru, u usmenoj predaji, zadržali su se neki neodređeni detalji, a tu su i nastale legende o njihovoj učenosti i filozofiji. Često su prinosili žrtve, pa čak i ljudske. Protivili su se podizanju hramova i likovima bogova. Kult imele najvažniji je druidski ceremonijal. Pretpostavlja se da je stariji od druidizma, a sačuvao se u narodnim običajima do danas. Druidi su bili vračevi, čarobnjaci, primitivni astrolozi, poučavali su mladež i sudili. Uživali su velik ugled i imali jak politički utjecaj. Nakon rimskog osvajanja Galije, druidi pokušavaju organizirati ustanak; nakon progona postupno nestaju; nešto dulje zadržali su se u Britaniji, a u Irskoj sve do kršćanskih vremena.