korijen 1. biol Dio biljke (lat. radix), obično podzemni, kojim se biljka hrani i učvršćuje. 2. U anatomiji, početni dio nekog organa (k. zuba). 3. lingv Niz glasova koji su zajednički svim članovima neke tvorbene porodice; u njemu su čuva značenjska jezgra riječi. 4. mat Rezultat operacije korjenovanja ili radiciranja (operacije suprotne potenciranju). Drugi (kvadratni) korijen iz nekog broja, broj koji se dobije kada se taj broj pomnoži sa samim sobom. Treći (kubni) korijen iz nekog broja, broj koji se dobije tako da se taj broj tri puta pomnoži sa samim sobom. Slično za n-ti korijen iz nekog broja m; n se zove eksponent korijena, a m njegov radikand.