kloaka (lat. cloaca) 1. U ant. rim. arhitekturi podzemni odvodni kanal u kanalizacijskoj mreži u svim većim gradovima (čuvena cloaca maxima u Rimu). 2. zool Nečisnica, završni dio crijeva nekih riba, svih vodozemaca, ptica i gmazova u koji se izlijeva sadržaj crijeva, mokraća i spolne stanice, a u sisavaca kod → jednootvora (Monotremata). 3. pren Moralna izopačenost društv. sredine.