kontemplacija (lat.), pojam koji se javlja u rim. filozofiji, gdje dobiva značenje teorije. U grč. filozofiji označuje čistu spoznaju, nasuprot akciji i praksi. U novoplatonizmu dobiva uže značenje, kao jedan stupanj teorijske aktivnosti, i to intuitivni nasuprot racionalnome. U estetici kontemplativno promatranje estetskih objekata oslobođeno je svakog interesa (Kant), svakog htijenja ili želje (A. Schopenhauer). U religiji k. je razmatranje vjerskih istina, zapravo unutar. molitva u kojoj se molitelj spontano usredotočuje na vrhunaravne stvari; čista molitva; “molitva srca”. U povijesti kršć. duhovnosti k. je pretposljednji stupanj mističnog jedinstva koje ostvaruje čovjek s Bogom.