metempsihoza (grč.), filoz.-religijsko učenje o seljenju duše. Zasniva se na shvaćanju o neumrlosti duše, te njezinoj sposobnosti da mijenja tijela u kojima se nastanjuje (reinkarnacija), ili da prolazi stadije u raznim oblicima žive materije do konačnog oslobađanja u čistom duhu (Bog). Prastaro naučavanje, javlja se još u starih Egipćana, u grč. filozofiji zastupaju ga Pitagora i njegovi učenici, a najpotpuniji oblik razvija se u indij. filozofiji, od veda do budizma. Tako se pojedini stadiji duše mjere i u milijunima godina, ili kao stalno obnavljanje života (samsara).