Popović, Koča (Konstantin), srpski političar i general (Beograd, 14. III. 1908 – Beograd, 20. X. 1992). Diplomirao filozofiju i književnost na Sorboni 1933. Bavio se književnim i publicističkim radom (Nacrt za jednu fenomenologiju iracionalnog, s Markom Ristićem; Uloga fašizma u savremenom društvenom zbivanju i dr.). Član Komunističke partije Jugoslavije od 1933. Progonjen i zatvaran zbog političkoga rada. Dobrovoljac i poručnik u Španjolskom građanskom ratu 1937–39. Nakon internacije u Francuskoj, vratio se u zemlju 1939. Zapovjednik I. proleterske brigade, I. proleterske divizije i I. proleterskoga korpusa, od 1944. Glavnoga stožera Narodnooslobodilačke vojske i partizanskih odreda (NOV i PO) za Srbiju 1944. te II. armije u borbama za oslobođenje Jugoslavije. Načelnik Glavnog stožera JNA 1953. Ministar vanjskih poslova Jugoslavije 1953–66. Pao u Titovu nemilost 1971. zbog potpore liberalnoj struji u Savezu komunista Srbije.