brazilska književnost. Pod utjecajem portugalske književnosti nastaje već u kolonijalno doba. Osnivačem se smatra španjolski isusovac José de Anchieta, a prvim pjesnikom Bento Teixeira. Kao važniji predstavnici u XVII. i XVIII. stoljeću ističu se pjesnici Gregório de Matos, → José Basílio da Gama i → Tomás António Gonzaga. S romantizmom se brazilska književnost snažno razvija. U pjesništvu važno mjesto zauzimaju opusi → Antônia Gonçalvesa Diasa, → Manuela Antônia Álvaresa de Azeveda, Casimira Joséa Marquesa de Abreua i → Antônia de Castra Alvesa. Tada se javlja i roman, koji procvat doživljava u epohi realizma, a značajna djela pišu → Manuel Antônio de Almeida, → Joaquim Maria Machado de Assis, Aluísio Azevedo i Inglês de Sousa. U drugoj polovini XIX. stoljeća jako utječu parnasovci (→ Alberto de Oliveira, → Raimundo Correia, Olavo Bilac) i simbolisti (→ João da Cruz e Sousa, Alphonsus de Guimaraens). Na početku XX. stoljeća proza se i dalje piše u tradiciji realizma s pojačanim osjećajem za intimno i psihološko (Coelho Neto, → José Pereira da Graça Aranha, → Lima Barreto, Monteiro Lobato, → Euclides da Cunha). Dvadesetih godina nastupa epoha brazilskoga modernizma. U pjesništvu u to vrijeme značajnije djeluju →Carlos Drummond de Andrade, Mario de Andrade, → Oswald de Andrade, → Manuel Bandeira, Jorge de Lima, Augusto Frederico Schmidt i → Vinicius de Moraes, kao dramatičari afirmiraju se Joracy Schafflor Camargo, Ariano Suassuna i → Augusto Boal, a istaknuti su prozaici → Graciliano Ramos, → José Lins do Rego i → Jorge Amado. Od II. svjetskog rata vidljiv je utjecaj europskih i američkih literarnih gibanja, vodeća su imena brazilske književnosti toga vremena prozaik → João Guimarães Rosa i pjesnik João Cabral de Melo Neto, a u novije vrijeme Silviano Santiago, Ruben Fonseca, Clarice Lispector, Helena Parente Cunha i → Paolo Coelho.