burska književnost ili književnost Bura. Prvi književnici koji pišu na afrikaansu pod jakim su nizozemskim utjecajem. Godine 1875. osniva se Udruženje pravih Afrikanera koje će se brinuti za afirmaciju afrikaansa izdavanjem novina, časopisa i književnih tekstova na tom jeziku. U XX. stoljeću nastupa pravi razvoj ove književnosti s temama iz vlastitog okružja i povijesti. Osnivač nacionalne poezije je Eugène Nielen Marais, za kojim će vrijedne lirske opuse ostvariti Francis William Reitz, Jan Francois Elias Celliers, Christiaan Louis Leipold, Jakob Daniel du Toit, Andries Gerhardus Visser i, nešto poslije, Diederik Johannes Opperman. Najznačajnijim burskim lirikom smatra se Nicolaas Petrus van Wyk Louw. Jedan od prvih prozaika bio je Jan Lion Cachet, a značajna prozna djela pisali su Daniël Francois Malherbe, Cornelis Jacobus Langenhoven i Christiaan Maurits van den Heever. Dvadesetih i tridesetih godina dominira realizam, a poznatiji pisci iz tog vremena su Jochem van Bruggen i John van Melle te, nešto poslije, Pieter Johannes Schoeman, C. N. Hühn, A. A. Pienaar, braća Samuel Bormin Hobson i George Carey Hobson. U suvremenoj burskoj književnosti ističu se novelisti Christiaan Barnard, Abraham Hermanus de Vries i Hennie Aucamp, romanopisci Etienne Leroux, André Philippus Brink, Else Joubert, John Miles i Jan Rabie, pjesnici Peter Blum i Breyten Breytenbach, pjesnikinje Wilma Stockenstrom, Sheila Cussons i Antjie Krog te dramatičari B. Smith i Pieter Fourie.