apsolutni sluh, prirođeno svojstvo sluha da prima i pamti tonove u njihovoj apsolutnoj (fizikalnoj) visini i osobitim značajkama, zatim akorde, tonalitete i slično. Osobe s apsolutnim sluhom međusobno se razlikuju u određenim pojedinostima, a naročito od onih s parcijalnim sluhom (kod kojih nije prirođena potpuna sposobnost raspoznavanja tonova) i onih s tzv. relativnim sluhom, stečenim dugotrajnim vježbanjem.