B-film, izvorno, naziv za igrani film duljine 55–75 min, koji se prikazivao kao predigra glavnoga filma u sklopu dvostrukog programa, što se u američkim kinima javio početkom 1930-ih, u doba velike ekonomske krize, i održao do početka 1950-ih. Radilo se o proizvodno vrlo jeftinim i kreativno formulaičnim filmovima, čije su pojedine vrijednosti (sklonost prema vizualnom izražavanju, lakoća fabuliranja) početkom 1960-ih zapazili osobito francuski novovalni kritičari. Otada se pojam B-film počinje afirmativno upotrebljavati za sve američke niskobudžetne žanrovske filmove koji odbijaju sadržajno-formalnu pretencioznost, a iskazuju naprijed navedene kvalitete i određenu tematsku intrigantnost.