dekonstrukcija (francuski: déconstruction), teorijska paradigma proizišla 1960-ih iz filozofije francuskoga mislioca → Jacquesa Derride. Dekonstrukcija se isprva odnosila na filozofiju, da bi se potom počela primjenjivati u književnoj, feminističkoj, rodnoj i filmskoj teoriji te drugim humanističkim znanostima. Postavka je dekonstrukcije da je jezik nužno dvosmislen i da tekst kao takav ne može imati jedinstveno značenje. Time se dovodi u pitanje funkcioniranje zapadne metafizike koje se temelji na prisutnosti značenja u jeziku. Budući da je konačno značenje neodredivo, prisutnost je nemoguća. Teoretičari koji su se bavili dekonstrukcijom su, među ostalima, → Paul de Man, Joseph Hillis Miller i Geoffrey H. Hartman.