car, naziv za vladare važnijih ili većih država (carstva), potječe od latinskog: caesar, što je jedan od naziva za rimskog imperatora (imperator Romanorum) kojime se označava vladar “Svijeta”. Nakon propasti Zapadnog Rimskog Carstva, vladari Istočnog Rimskog Carstva i dalje su se smatrali vrhovnim kršćanskim vladarima te se car rabi i kao njihov naslov (do propasti Carstva 1453). U zapadnoeuropskim zemljama ideja Carstva obnovljena je krunidbom franačkog vladara Karla Velikog 800. te su carski naslov nosili i vladari Franačkoga i potom Svetoga Rimskog Carstva Njemačke Narodnosti (do 1805), smatrajući se također nasljednicima ideje univerzalnog Carstva. U Slavena bizantske političke tradicije, carevi su vladari Bugarske, Rusije i dr. U Europi je u XIX. stoljeću carski naslov nosio vladar Austrijskog Carstva (od 1805) te Njemačke (od 1871), a naslov carice uzela je i engleska kraljica Viktorija. Naziv car uobičajen je i za vladare Kine, Japana (tenno) ili Etiopije (negus).