François-René de Chateaubriand
Chateaubriand, François-René de, francuski književnik i diplomat (Saint-Malo, 4. IX. 1768 – Pariz, 4. VII. 1848). U mladosti boravio na dvoru Luja XVI. Kao protivnik Revolucije emigrirao u Ameriku 1791, odakle se ubrzo vraća i pridružuje rojalističkim snagama. Poslije u Napoleonovoj diplomatskoj službi, s kojim se sukobljuje 1804. i, poslije, zagovara povratak Burbonaca. Nakon restauracije iznova aktivan u diplomatskom i političkom životu. Svojim književnim djelima, u kojima naglašava osjećajnost, egzotičnost, jednostavnost prirodnog života i otpor suvremenoj civilizaciji, te političkim i religioznim esejima snažno utjecao na razvoj romantizma u Francuskoj, među ostalim na → Victora Hugoa i → Alphonsea de Lamartinea. Poznate su mu pripovijesti Atala (1801), René (1802) i Mučenici (1809) te čuveni spis Duh kršćanstva (1802), u kojem slavi kršćanstvo kao vrelo umjetnosti i književnosti. Važni su mu i memoari Sjećanja s onu stranu groba (1849–50).