Davičo, Oskar, srpski književnik (Šabac, 18. I. 1909 – Beograd, 1 X. 1989). Pisao pjesme, romane, putopise i eseje. Javlja se kao nadrealist (Pesme, 1938) te autor sklon eksperimentu u poeziji. Nakon II. svjetskog rata, u kojem sudjeluje na strani NOB-a, u proznim i pjesničkim djelima propituje revolucionarna i politička previranja, etičke dileme i filozofske probleme suvremenog čovjeka. Snažno utjecao na gibanja u srpskoj književnosti 1950-ih i 1960-ih. Važnija djela: Među Markosovim partizanima (1947); Zrenjanin; Višnja za zidom; Hana; Pesma (1952); Čovekov čovek; Nenastanjene oči; Kairos; Tropi; Rituali umiranja jezika; Gospodar zaborava.