egzegeza (grčki), tumačenje tekstova, pretežno antičkih ili teoloških autora; biblijska egzegeza, filološko-teološka disciplina, razvila se kod Židova uz tumačenje ranih hebrejskih tekstova (Kabala, Midras, Talmud); u ranom kršćanstvu, primjena alegorijske egzegeze, u kojoj se u tekstovima tražio skriveni, viši smisao; velika uloga u formiranju simboličke slike svijeta, koja je u velikoj mjeri odredila civilizaciju i umjetnost srednjeg vijeka. Neki ranokršćanski teolozi uveli su historijsku egzegezu, koja počiva na kronološkom istraživanju; u novovjekoj katoličkoj i protestantskoj teologiji, tumačenje uz znanstvene spoznaje arheologije, komparativne povijesti i filologije.