investitura (lat.), u srednjovj. pravu, akt kojim senior uvodi vazala u zemljišni posjed ili službu predajom simboličnog predmeta. Crkvena investitura, uvođenje biskupa u crkv. službu i beneficij, što se obavlja simboličnom predajom prstena i štapa. Carevi Svetog Rim. Carstva sami su od IX. st. provodili investituru, zbog čega je došlo do spora s papom i “borbe za investituru”. U franc. ustavnom pravu, davanje povjerenja mandataru za sastav vlade u Nar. skupštini.