Gligorić, Velibor, srpski književni kritičar (Ripanj, kraj Beograda, 28. VII. 1899 – Beograd, 3. X. 1977). Diplomirao pravo u Beogradu 1924. Istaknuti književni kritičar lijeve orijentacije u razdoblju između dvaju ratova. Za II. svjetskoga rata u nacističkom logoru, što je opisao u knjizi sjećanja Kuća smrti. Direktor Drame Narodnoga pozorišta, upravitelj Jugoslovenskog dramskog pozorišta (oba u Beogradu), profesor Filozofskoga fakulteta u Beogradu i predsjednik SANU (1965–71). Pisao književne i kazališne kritike te polemike. Istaknuo se studijama o suvremenim romanopiscima (Bora Stanković, M. Krleža, I. Andrić) te radovima posvećenima srpskom realizmu. Važnija djela: Matoš–Dis–Ujević; Mistika i mistifikatori; Bora Stanković; Domanović–Nušić; O životu i delu Svetozara Markovića; Srpski realisti.