Ilić, Vojislav, srpski književnik (Beograd, 4. IV. 1862 – Beograd, 21. I. 1894). Jedan od najznačajnijih srpskih liričara XIX. stoljeća. U srpsko pjesništvo toga vremena uvodi nove motive i teme, unaprjeđuje versifikaciju i metriku, raskida s romantičarskom praksom koja je narodnu pjesmu postavila kao uzor umjetničkoga stvaranja te srpsku poeziju toga doba povezuje s europskim modernističkim gibanjima. Liriku mu karakterizira izrazita individualnost i subjektivizam, vješto stvaranje melankoličnih i pesimističnih ugođaja, kao i izrazita melodioznost stiha. Tematski raspon Ilićeva pjesništva kreće se od okretanja nekim antičkim uzorima, idiličnim slikama, neobičnim predjelima i događajima, preko motiva iz srpske prošlosti sve do suvremene problematike. Pisao i političke te domoljubne pjesme, kritičke članke (Shakespeare; Bacon) i crtice. Snažno utjecao na kasnije srpske pjesnike. Objavio tri pjesničke zbirke Pesme (1887, 1889, 1892).