Šinko, Ervin
Šinko, Ervin (pravim imenom i prezimenom Franjo Spitzer; mađarski: Sinkó Ervin), mađarski i hrvatski književnik (Apatin, Vojvodina, 5. X. 1898 – Zagreb, 26. III. 1967). Od 1919. živio i djelovao u emigraciji (Pariz, Moskva). Objavljivao pjesme i književne priloge u mnogim mađarskim časopisima. Dobio jugoslavensko državljanstvo 1939, od 1942. do 1943. interniran u logoru na Rabu,od 1945. živio u Zagrebu. Šef Katedre za mađarski jezik na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu od 1959. Djela: zbirka pjesama na mađarskom Noći i jutra; romani Egidije kreće na put; Četrnaest dana; Optimisti; pripovijetke Aronova ljubav, Natporučnik Elemir; dramski tekstovi Osuđenici; Strašna sreća; putopisni i autobiografski dnevnik Roman jednoga romana; eseji Sablast kruži Evropom, Falanga Antikrista: i drugi komentari i dr.