novopozitivizam, filozofski smjer nastao 1930-ih godina u okviru novovjekovnog pozitivizma, nazivan još logički pozitivizam ili logički empirizam. Kao reforma staroga pozitivizma razvija se uglavnom u okviru → Bečkoga kruga (M. Schlick, R. Carnap, O. Neurath i dr.). Jednako kao i pozitivizam odbacuje transcendentalnu filozofiju i metafiziku, a mogućnost sintetske spoznaje svodi na logički provedene obrade osjetilnog iskustva. Filozofija se stoga svodi na logičku analizu, to jest na logiku znanosti, odnosno logičku sintaksu znanstvenoga jezika.