Nikola Pašić
Pašić, Nikola, srpski i jugoslavenski političar (Zaječar, 19. XII. 1845 – Beograd, 10. XII. 1926). Završio studij na Politehničkom fakultetu u Zürichu.
U politički život stupio kao pristaša pokreta protiv vladavine dinastije Obrenovića. Prvak Narodne radikalne stranke od njezina osnutka 1881.
U vrijeme Timočke bune (1883) sklonio se s još nekoliko radikala u Bugarsku; nakon njezina gušenja osuđen na smrt u odsutnosti. Vraća se u Srbiju nakon abdikacije Milana Obrenovića 1889. Bio je predsjednik Narodne skupštine, zatim gradonačelnik Beograda (u tri navrata), predsjednik ministarskoga savjeta Kraljevine Srbije (srpske vlade) za Aleksandra Obrenovića (1891–92).
Godine 1898. osuđen na 9 mjeseci zatvora. Iako radikali nisu sudjelovali u → Ivanjdanskom atentatu 1899, osuđen je na 5 godina zatvora, ali je i odmah pomilovan. Kraće vrijeme provodi izvan politike, a za Petra I. Karađorđevića četiri je puta bio predsjednik vlade (1904–05, 1906–08, 1909–11, 1912–18). Djelovao na prisjedinjenju nesrpskih krajeva Srbiji pod vodstvom dinastije Karađorđevića; sustavno podrivao demokratske tendencije → Jugoslavenskog odbora, a dijelove Hrvatske (priobalje i otoke) otvoreno nudio Italiji. Nakon 1918. i ustroja Kraljevine SHS (Kraljevine Jugoslavije) jedan od tvoraca srpske centralističko-monarhističke koncepcije. Izravno i bezobzirno primjenjivao najgrublje metode (korupcija, prijetnje, progoni, likvidacija) protiv političkih protivnika koji su se odupirali velikosrpskoj hegemoniji. U vanjskoj politici oslanjao se na Rusiju, od 1918. i na Francusku. Drži se jednim od glavnih tvoraca nedemokratske, na velikosrpskim i monarhističkim načelima ustrojene Kraljevine SHS.