Pelagije (latinski: Pelagius), kršćanski teolog (Britanija ili Irska, oko 360 – Palestina, oko 422). Potkraj IV. stoljeća u Rimu je komentator Pavlovih poslanica; od 411. djelovao u sjevernoj Africi i Palestini. S prijateljem Celestijem borio se protiv maniheizma i Augustinova učenja o Božjoj milosti. Nasuprot Augustinu koji uči da čovjeka ranjenog istočnim grijehom može spasiti samo milost, Pelagije ističe ulogu slobodne volje i čovjekova nastojanja da vlastitim djelima postigne spasenje. Pelagijevo je učenje (pelagijanizam) osuđeno na sinodi u Kartagi (418) i na općem saboru u Efezu (431), a njegovi sljedbenici (pelagijanci) prognani su. Blaži oblik Pelagijeva učenja (semipelagijanizam) održao se dosta dugo na Zapadu i imao je važnu ulogu u oblikovanju kršćanskoga nauka o milosti.