porculan
1. vrč za mlijeko, Meissen, XIX. st.
2. tanjur, Rosenthal, XIX. st.
3. porculanska vaza, razdoblje dinastije Ming, Pariz, Muzej Guimet
4. vaza, Rosenthal, XX. st.
5. bečka šalica, XX. st.
porculan (tal.), najfinija vrsta keramike dobivena pečenjem na visokoj temperaturi (od 1250 do 1350 °C) mješavine kaolina, kvarca i vapnenca. Prema temperaturi na kojoj se peče postoji meki (Meissen), tvrdi (iz ist. Azije) i koštani p. (s dodatkom koštanog pepela) koji se proizvodi pretežito u Engleskoj. Proizvodnja p. razvila se u Kini za dinastije Tang (618–906), u Europi poznat od XI. st. Prvi eur. pokušaji proizvodnje od XVI. st. (u Firenci, tzv. Medici p.). God. 1709. ljekarnik J. F. Böttger iz Dresdena usavršio je način proizvodnje porculana, a 1710. osnovana je prva manufaktura u Meissenu. Ukrasni predmeti, os. sitna plastika, u modi od rokokoa. Značajne manufakture p. bile su u Beču, Nymphenburgu (kraj Münchena), Sèvresu (kraj Pariza), Worcesteru, Firenci (Decia) i Napulju (Capodimonte). Na kvalitetniji se p. ispod cakline utiskuje ili ispisuje oznaka proizvođača (pečat, slovo i simbol), signatura umjetnika, katkada i god. izradbe, oznaka kalupa i sl. Od p. se izrađuju i predmeti za elektrotehniku i kem. laboratorije.