slog, u jezikoslovlju, dio riječi koji se izgovara kao cjelina, čini ga samoglasnik sam ili s jednim suglasnikom ili s više njih (slog, slo-ži-ti). Slog koji završava samoglasnikom naziva se otvorenim, a onaj koji završava suglasnikom naziva se zatvorenim slogom (rad, riječ /rieč/, pot-pis). 2. U tiskarstvu, tekst koji je kojom od tipografskih tehnika (danas, odgovarajućim računalnim tipografskim programom) uobličen za tisak. 3. U glazbi, kompozicijski način ili načelo po kojem je djelo komponirano (složeno), ili rezultat toga slaganja (glazb. djelo u određenom slogu, npr. vokalni ili instrumentalni slog).