chouani (francuski: chouans sove, iz dijalektalnog oblika chat-huant), šuani, ustanici protiv Francuske revolucije iz Mainea, Bretanje i Normandije (1793–1800). Ustanak (chouannerie) otpočeo Jean Cottereau zvan Sova (Chouan), jer je kao tajni znak raspoznavanja rabio krik sove. Za razliku od ustanka u susjednoj Vandeji (Vendée), ovaj ustanak nikad nije uspio prerasti u pravi građanski rat, već se uglavnom svodio na gerilska djelovanja. Vrhuncem ustanka može se smatrati 1795, kada su ustanici pokušali omogućiti iskrcavanje “katoličke i kraljevske vojske” u Bretanju, ali je to spriječeno udarom nadmoćnih republikanskih postrojba generala Hochea. Postrojbe ustanika bile su sastavljene većinom od seljaštva i sitnoga plemstva; neposredan povod ustanka (kao i u Vandeji) bila su masovna pogubljenja plemstva, kralja i kraljice, zatvaranje maloljetnoga prestolonasljednika u zloglasnu tamnicu Temple u Parizu te nesmiljeni progoni vjerskog i nacionalnog osjećaja stanovništva i porezno iskorišćivanje koje je provodila centralistička republikanska vlada. Republikanska i kasnija službena francuska propaganda uglavnom je prikazivala ustanike kao priglupe primitivce kojima su manipulirali svećenici i plemići, jer su se opirali naprednim idejama nametnutima iz središnjice, zanemarujući gotovo u potpunosti gore navedene motive. Obrađeni u romanima → Honoréa de Balzaca (Les Chouans) i → Victora Hugoa (Devedeset i treća).