supletiv (lat.), u jezikoslovlju, oblici različita korijena i istoga osnovnoga značenja, koji u nekim morfološkim kategorijama nastupaju umjesto tih drugih, npr. supletivna množina ljudi prema jednini čovjek, komparativ gori prema pozitivu loš (koji ima i komparativ lošiji), inifinitiv biti prema prezentu jesam, itd.