tranzistor (od engl. trans/fer/ + /res/istor), u elektronici, poluvodički element s trima elektrodama koji se često upotrebljavao kao pojačalo ili elektron. sklopka. Građen je od silicija, germanija ili galija s potrebnim primjesama. Tranzistori se dijele na bipolarne, koji imaju tri sloja poluvodiča (emitera, baze i kolektora) slični su radu elektron. cijevi, te na unipolarne koji imaju vodljivi kanal između elektroda uvoda i izvoda, a treća elektroda upravlja propusnošću kanala. Prvi t. izumili su William B. Shockley, John Bardeen i Walter Brattain (1947).