zagrade 1. U pravopisnom smislu, razgodni (interpunkcijski) znak, sastavljen od dvaju dijelova (lijeva i desna zagrada), služi za odjeljivanje dijela teksta od glavnoga; odijeljeni tekst dodaje kakvu novu obavijest u vezi s onim što se kaže u gl. dijelu, i kao oznaka umetanja ima funkciju sličnu kao takva dva zareza ili dvije duge crte. 2. Mat. znakovi ( ), [ ], { } koji služe za označivanje redoslijeda računskih operacija. Prvi je znak za oblu (okruglu ili malu), drugi za uglatu (srednju) i treći za vitičastu (veliku) zagradu. Za označivanje intervala u matematici i za vektore u kvantnoj teoriji (bra vektor i ket vektor) upotrebljavaju se izlomljene zagrade < >. U mat. izrazu koji sadrži sve vrste zagrada najprije se rješava ono što je u oblim zagradama, zatim u uglatim i napokon u vitičastim. Zagrade su u opću upotrebu ušle u XVIII. st. iako je N. Tartaglia (1566) prvi upotrijebio oblu zagradu, Bombelli (1550) uglatu i F. Viète (1593) vitičastu.