faux-bourdon (franc.), u raznim razdobljima naziv različita značenja. 1. Oblik troglasja u kojem su gregorijanskom ili svjetovnom napjevu dodane 2 dionice dublje za tercu i kvintu, ali je kvintna (bas) dionica izvođena oktavu više pa je bila, dakle, lažni bas, a višeglasje se kretalo u usporednim sekstakordima. 2. Od XVI. st. oznaka za jednostavno vokalno ili orguljsko višeglasje u konsonantnim suzvucima (temeljni tonovi u basu), ali ne više isključivo u usporednim sekstakordima.