Jacobo Della Quercia (pr. ime Iacopo di Pietro d’Agnolo), tal. kipar (Quercia Grossa, kraj Siene, 1371/74 – Siena, X. 1438). Značajan sienski kipar na prijelazu iz kasne gotike u ranu renesansu. Snažnom modelacijom, jednostavnom i monumentalnom kompozicijom, novim odnosom volumena i masa oslobađa se srednjovj. gotičkih shema. Radio isključivo u kamenu reljefe i punu skulpturu (mramorni sarkofag Ilarije del Caretto, katedrala u Lucci); gl. djela u Sieni: zdenac Fonte Gaia na Piazza del Campo i šesterokutna krstionica s reljefima. U Bologni izradio kiparski ukras s motivima Geneze na crkvi S. Petronio i grobnicu G. Bentivoglija u crkvi San Giacomo Maggiore. Utjecao na razvoj firentinskih kipara, od Donatella do Michelangela.