slikanje na staklu, slikanje figuralnih kompozicija, os. bibl. tematike i ornamentalnih dekoracija neprozirnim bojama na poleđini stakla u zrcalnoj slici. Tehnika poznata od kasne antike, prvi primjerci iz XIV. st.; procvat od XVIII. st. u pučkoj umjetnosti (zavjetne i nabožne slike), a u XX. st. njome se služi većina naivnih slikara.