balzamiranje, postupak za očuvanje ljudskih tjelesa ili životinjskih lešina od truljenja, poznat još iz davnina (napose u faraonskom Egiptu i kod drevnih Inka). Izvodilo se iz religijskih razloga. Proces balzamiranja sastojao se iz vađenja mozga i utrobe, potapljanja trupla u otopinu soli i sode, sušenja na suhu zraku, impregnacije balzamom ili asfaltom, zamatanje mumije u lanene ovoje natopljene smolama. Novovjeko balzamiranje, koje se uglavnom radi iz estetskih razloga, izvodi se uštrcavanjem fenola karbola, sublimata te tekućeg parafina i celodola (vrste kolodija) u arterije.