pompejski stil, stil u rimskom zidnom i dekorativnom slikarstvu nazvan po zidnom slikarstvu u pompejskim kućama, u kojemu dominira crvena, tzv. pompejska boja. Razlikuju se četiri faze pompejskoga stila. Prvi, tzv. inkrustacijski stil (oko 200-80. pr. Kr.) obilježavaju horizontalne plohe podijeljene u tri zone, ukrašene štukaturom i oslikane vidljivim potezima kista koji oponašaju mramor ili kamen (Kuće Samnićana u Herkujaneju). Drugi, tzv. arhitektonski stil (I. st. pr. Kr.) karakteriziraju naslikani arhitektonski elementi koji iluzionistički probijaju prostor i pejzažnim vedutama dočaravaju prostore u prirodi (Vila Boscoreale, Vila misterija u Pompejima). U trećem, tzv. kićenom stilu (oko 20. pr. Kr.–45. godine) gube se iluzionistički elementi, zidne plohe tretiraju se plošno i zidovi ponovno zatvaraju prostor, u skladu s arhitektonskim motivima, koji odgovaraju profilu klasičnoga stila Augustova doba (Kuća pozlaćenih amoreta u Pompejima). Četvrti, tzv. iluzionistički stil (oko 50. godine), gotovo je barokne koncepcije s nerealnim arhitekturnim elementima i prikazima vila u pejzažu (Domus aurea u Rimu, Kuća Vetijevaca u Pompejima). U 3. i 4. fazi dominantna je pompejska, crvena boja, s puno crne. Kako se u Pompejima pojedini stilovi primjenjuju gotovo paralelno, njihova kategorizacija ima više tipološku nego kronološku vrijednost, jer se pomoću nje najbolje može pratiti razvoj rimskoga zidnog slikarstva.