diakonikon (grčki: diakonikos ono što se odnosi na đakone, poslužitelje), u ranokršćanskim i bizantskim crkvama, južna od dviju prigrađenih prostorija uz apsidu. U njoj su se čuvale liturgijske knjige i spisi, crkveno posuđe i odijela; bila je svojevrsna riznica i arhiv, što uglavnom odgovara današnjoj sakristiji. Povjerena je bila brizi đakona, po čemu je dobila ime.