diskant (latinski: discantus od dis odvojeno i cantare pjevati) 1. a) Od XII. stoljeća naziv za višu dionicu u ondašnjem višeglasju (od sredine XV. stoljeća postupno zamjenjivan s cantus, supremum, soprano), od XVII. do XIX. stoljeća u običnom glazbenom govoru oznaka za najvišu vokalnu izvedenu dionicu; b) na klaviru naziv za gornju (desnu) polovicu klavijature (dakle više tonova); c) uz ime registra na orguljama označuje da zvuče samo tonovi gornje (desne) polovice manuala. 2. Vrsta srednjovjekovnog višeglasja (pojavilo se u XII. stoljeću), ostvarivanog kontrapunktnom tehnikom “nota protiv note” u suprotnom kretanju dionica u intervalima kvarte, kvinte i oktave.