Generalni staleži (francuski: États généraux) ili Opći staleži, naziv za francuske državne staleže (od XIV. do XVIII. stoljeća); ključna je njihova uloga u razvitku parlamentarizma. Nastali iz savjetodavnih zborova plemstva i svećenstva, koje su francuski vladari sazivali od ranoga srednjeg vijeka; postupno se proširuju i na predstavnike gradova odnosno → Trećega staleža (Tiers état). Prvo poznato sazivanje Generalnih staleža spominje se 1302. u pariškoj stolnici Notre-Dame. Godine 1314. kralja Filipa, koji je tražio novčana sredstva za rat u Flandriji, Staleži prisiljavaju da prihvati načelo suglasnosti Staleža za nametanje novoga poreza. Važnost i utjecaj Staleža na upravu u kraljevstvu rasli su s opadanjem moći kraljevske vlasti. Kako bi stekao dodatna sredstva za nastavak rata protiv Engleza, kralj Karlo V. Mudri pristao je na brojne ustupke Staležima. U tom su razdoblju (1356–58) Staleži stekli pravo na sastajanje prema vlastitoj odluci (dvaput godišnje) i na imenovanje vlastitoga povjerenstva koje je imalo udjela u upravljanju državom. U drugoj polovini XV. i u XVI. stoljeća Staleži se sazivaju sve rjeđe, a njihovu nedjelotvornost dodatno pojačava sukob između aristokracije i građanstva. Nakon saziva Staleža u Parizu 1614. nastalo je dugotrajno doba apsolutističke vladavine te je dvor povremeno sazivao samo skupove dostojanstvenika. Generalni staleži ponovno su sazvani uoči Francuske revolucije, u trenutku izrazite gospodarske i političke krize u zemlji. Na osnovi izbora provedenih u cijeloj zemlji, u Versaillesu se 5. V. 1789. okupilo 1200 zastupnika u državnim staležima. Dana 17. VI. predstavnici Trećega staleža proglasili su se Narodnom skupštinom, kralj je naredio prekid zasjedanja. Zastupnici su tada prisegli (20. VI.) da se neće razići dok se u zemlji ne uvede ustav, te su se 9. VII. 1789. proglasili Narodnom ustavotvornom skupštinom (Assemblée nationale constituante).