hagiografija (grč.), životopis sveca; vrsta kršć. literature, odgovara staroslav. pojmu žitije. H. se pojavljuju još u doba progona kršćana i opisuju mučenja i smrti kršćana (martiriji) koja se objedinjuju u zbirkama (martirologij). Nastaju i priče iz života asketa i svetih otaca te razni pasionariji i legendariji. Od IV. st. razvijaju se različiti tipovi h. koji opisuju život svetaca, djelovanje te čudesa nakon smrti. Svetačke biografije poslije se nadopunjuju legendarnim i mitskim materijalom. Od XVI. st. javljaju se kritički pristupi hagiograf. građi te pokušaji vjerodostojne rekonstrukcije života svetaca (Cesare Bollandi i dr.). Potkraj sr. vijeka uveden je kanonski proces po kojemu papa proglašava blaženike i svece.