Ilirske provincije (francuski: Les Provinces Illyriennes), naziv za dio hrvatskih i slovenskih zemalja pod francuskom upravom 1809–13. Upravno su bile podijeljene na 6 civilnih (Koruška, Kranjska, Istra, civilna Hrvatska, Dalmacija i Dubrovnik) te jednu vojnu provinciju (vojna Hrvatska). Sjedište guvernera nalazilo se isprva u Ljubljani, a potom u Trstu. Francuska je uprava od samog početka uvela mnoge nove ustanove, a od 1812. i svoje zakone (Code Napoléon); sudstvo je odijeljeno od uprave, svi su građani izjednačeni pred zakonom, ukinuta je feudalna podložnost (iako su podavanja ostala), dokinute su staleške razlike i povlastice cehova, otpočeta je gradnja velikih prometnih pravaca, u nastavu je uveden i “ilirski” jezik i dr. U vojnoj Hrvatskoj i dalje su zadržani krajiški društveni odnosi. Iako je francuska uprava opstojala tek nekoliko godina, njezino je značenje bilo iznimno veliko, poglavito glede dokidanja zastarjelih ustanova feudalnoga društvenog i gospodarskog sustava i utiranja puta modernizaciji na svim poljima života.