kooptacija (lat.) 1. U ant. Rimu, potvrda Senata o izboru senatora koji je izvršio vladar. 2. Izbor članova nekog odbora koji provodi sam taj odbor, obično bez širega kruga birača. Redovita k., kompletiranje jednoga kolegijalnog tijela tako što njegovi članovi kooptiraju, tj. biraju jednog ili više novih članova u to isto tijelo; izvanredna k., uvođenje novih članova u članstvo nekog tijela u slučaju potrebe, npr. ostavke ili smrti jednog ili više njegovih članova.