Māyā (sanskrt.), pojam iz indij. mitologije i filozofije. l. U budističkoj mitologiji, božica, majka osnivača budizma Siddharthe Gautame, zvanog Buda (Buddha ili Buddha Sakyamuni). 2. U brahmanističkoj filozofiji s kraja vedskog razdoblja, opsjena ili iluzija koja obavija zbiljski svijet; personifikacija obmane, utvare, čarobne moći kojoj se čovjek predaje da bi uljepšao grubu životnu realnost. M. je snaga, moć (šakti) univerzalnog načela (brahmana) i s njim trajno povezana, ali ga zakriva, pa se svijet čini različitim, a ne jednakim s brahmanom.