negacija (lat.), u formalnoj logici, osporavanje, nijekanje nekog suda (iskaza), suprotnost afirmaciji, potvrđivanju ili tvrdnji. Čin kojim se jedan pojam zamjenjuje njemu protuslovnim, ili odbacuje kao neistinit. U Kanta je n. kategorija modaliteta suda, tj. niječnog suda pokraj potvrdnog i beskonačnog. Za Hegela i poslije u marksizmu n. je dijalektički čin kojim nešto prelazi u nešto drugo; tako teza antitezom postaje sinteza, čime se objašnjava samo pov. zbivanje.