ojkanje (vojkanje, treskanje, potresanje, grohotanje, na istresice, zavijanje), u folkl. glazbi sred. i zap. Bosne, Like, kopnenog dijela Dalmacije, nekih zadarskih otoka, pa i žumberačkoga gorja i Baranje, pjevanje slogova voj, hoj, oj, posebnim dužim tremoliranjem. Ojkati može pojedinac, no češće je dvoglasno – dok jedan pjevač tremolira (vojka), drugi treska, potresa. Pjevač koji treska počinje kvartu ili tercu više od ležećeg tona, treskanje se polako smiruje i spušta do unisona iz kojega se glas koji je vojkao pri kraju spušta za veliku sekundu. Ojkanje dolazi kao pripjev u deseteračkim i osmeračkim pjesmama.