palača (iz lat.), raskošna grad. rezidencija vladara, feudalaca, plemića, dobila ime po rim. carskoj palači na Palatinu. Sinonim za dvor (Buckingham’s Palace u Londonu) i velike vladine građevine (Palača Ujedinjenih naroda u New Yorku). Poznate u starom Egiptu, Perziji, Rim. Carstvu (Dioklecijanova palača u Splitu). U sr. vijeku obično utvrda. U Italiji od renesanse razvija se tip grad. palače (palazzo) s krilima, otmjenim dvorištem, često s trijemovima i parkom (Pallazzo Pitti u Firenci). Procvat palače je u doba baroka, kada su izgrađene mnoge i danas najpoznatije palače u eur. metropolama.