pčela, domaća, Apis
mellifera
pčela, domaća (Apis mellifera) (pčela medarica, medonosna pčela), zadružni kukac iz por. pravih pčela (Apidae). Iako podrijetlom iz Azije, rasprostranjena po cijelom svijetu jer se uzgaja za dobivanje meda, voska i matične mliječi. Pčele žive u velikim zadrugama sa strogom podjelom rada. Jedna ženka, matica, oplodi se samo jedanput u životu i nakon toga započne polagati jaja. O jajima se brinu sterilne ženke, radilice. One izgrađuju saće, sakupljaju pelud i nektar, održavaju stalnu temperaturu u zajednici, brane zajednicu od neprijatelja i sl. Iz neoplođenih jaja razvijaju se trutovi (mužjaci), a iz oplođenih ženke – nove matice (plodne) ili radilice (sterilne), ovisno o hrani s kojom su hranjene kao ličinke. U povoljnim uvjetima pčele odgoje više matica i dio kolonije se odvoji te izlijeće u obliku roja koji formira novu zajednicu. Odrasla pčela ima tijelo prekriveno dugim dlakama. Usni organi prilagođeni su za sisanje i lizanje. Ima tri para nogu. Na trećem se nalazi košarica za spremanje nektara. S leđne strane su dva para opnastih krila, na kraju zatka matica ima leglicu za polaganje jaja, a radilica žalac spojen s otrovnim žlijezdama. Matice su veće od radilica. Nakon polaganja jaja iz njih se izlegnu crvolike ličinke koje radilice hrane dok se ne zakukulje. O kvaliteti hrane ovisi hoće li se razviti matica ili radilica. Ličinke koje se uzgajaju za nove matice nalaze se u posebnom dijelu saća, matičnjaku, i hrane se matičnom mliječi koja se proizvodi u slinskim žlijezdama. Pčele se međusobno sporazumijevaju tzv. pčelinjim plesom. Pčelinji proizvodi koristili su se od davnine, još prije nego što je otkrivena proizvodnja šećera iz drugih biljaka. Značenje pčela kao oprašivača u prirodi još je veće, jer oprašuju o. 80% biljaka. Od eur. pčele uzgojeno je nekoliko rasa od kojih su najpoznatije: kranjska p. (A. m. carnica), talijanska p. (A. m. ligustica), njemačka crna p. (A. m. mellifica), grčka p. (A. m. cecropia) i kavkaska p. (A. m. caucasica).