Pedersen, Holger, dan. jezikoslovac (Gjelballe, kraj Lunderskova, 7. IV. 1867 – Kopenhagen, 25. X. 1953). Proučavao je mnoge jezike: grčki, latinski, keltski (Poredbena gramatika keltskih jezika, I–II, 1909–13), armenski, slavenske, baltičke, hetoluvijski (npr. položaj hetitskoga u indoeur. jezicima, 1941), toharskim (položaj u indoeur. jezicima, 1944). Proučavao i neindoeur. jezike te povijest jezikoslovlja. Uočivši moguće srodstvo velikih jezičnih porodica zapada Euroazije (i sjevera Afrike), upotrijebio za nj naziv nostratički (1903), koji je u 1960-ima preuzeo V. M. Illič-Svityč, a za njim i drugi.