pisar, posebno zanimanje koje se javlja u starim civilizacijama te traje sve do općeg opismenjavanja u moderno doba. Pisari se kao posebna služba javljaju kad i samo pismo. Zbog složenosti prvih pisama, kao u starom Egiptu, školovali su se godinama među svećenicima te obavljali službu u hramovima ili na faraonovu dvoru. Zapisivali su vjerske tekstove, kronologije važnih događaja te porezne obaveze. Pojednostavljenjem pisma pojavom alfabeta, pisarski poziv prestaje biti svećenički i cijenjen, te ga u Grčkoj i Rimu obavljaju ugl. robovi ili niži drž. službenici, dok vještinom pisanja vladaju obrazovaniji ljudi koji i sami pišu za svoje potrebe. U ranom sr. vijeku p. opet postaje svećenik (scriptor) koji prepisuje crkv. knjige. Često služi i u dvorskim kancelarijama sastavljajući ugovore i obavljajući korespondenciju za vladare koji su najčešće, kao i druga svjetovna lica, nepismeni. Do pojave pisaćeg stroja pisari su još posebna služba u pojedinim drž. i drugim uredima, da bi poslije njihovu funkciju preuzeli daktilografi.