ekonomski čovjek (latinski: homo oeconomicus), teoretska konstrukcija ljudskoga bića u djelima engleskih klasičnih ekonomista XVIII. stoljeća koja postoji i poslije u modelima ekonomske teorije, te se iz nje dedukcijom postuliraju opći ekonomski zakoni. U svojstvu poduzetnika, ekonomskom čovjeku cilj je maksimiranje profita, a u svojstvu potrošača cilj mu je maksimiranje korisnosti. Savršeno je sebičan i savršeno racionalan u ostvarivanju tih ciljeva. Zakone poštuje samo zato što je cijena njihova poštovanja manja od kazne zbog njihova nepoštovanja. Izvršava preuzete ugovorne i druge obveze zbog svojega poslovnog ugleda (do drugog mu ugleda, strogo govoreći, nije stalo). Potpuno je lišen neekonomskih strasti (nacionalnih, lokalnih, ideoloških, vjerskih) koje bi ga odvlačile od maksimiranja ciljeva. Ne robuje dogmama bilo koje vrste jer bi ga one vodile ekonomski nefunkcionalnim ponašanjima. Živi u svijetu jednakih takvih bića i jedini mu je dodir s njima tržište.